CAST
Kamal Haasan, Fahadh Faasil, Vijay Sethupathi, Narain, Gayathrie, Kalidas Jayaraman, Chemban Vinod Jose
DIRECTOR
Lokesh Kanagaraj
Following a series of murders of police officials, a black ops cop goes after a mysterious gang of masked men, which has declared war on the system, which is protecting a fearsome drug lord.
ഒരു കമലഹാസന്‍ ഷോ പ്രതീക്ഷിച്ചു പോയ ആരാധകരെ ഒട്ടും നിരാശപ്പെടുത്തിയിട്ടില്ല ലോകേഷ് കനകരാജ്. കമലഹാസന്റെ ഏറ്റവും വലിയ ഫാന്‍ബോയ് ആയ ലോകേഷിന് അദ്ദേഹത്തിന് കൊടുക്കാന്‍ കഴിയുന്ന ഏറ്റവും വല്യ ട്രിബൂട്ട് തന്നെയാണ് ‘വിക്രം’ എന്ന് നിസ്സംശയം പറയാം. ലഭിച്ച ഹൈപ്പിനോട് നൂറ് ശതമാനവും നീതി പുലര്‍ത്താന്‍ ചിത്രത്തിന് സാധിച്ചിട്ടുണ്ട്.
കമല്‍ ഹാസന്‍, സൂര്യ, ഫഹദ് ഫാസില്‍, വിജയ് സേതുപതി തുടങ്ങിയ വമ്പന്‍ താരനിരയെ എല്ലാവര്‍ക്കും പ്രാധാന്യവും സ്‌ക്രീന്‍ ടൈമും നല്‍കി അവതരിപ്പിച്ച സംവിധായകന്‍ ലോകേഷ് കനകരാജ് വലിയ കൈയ്യടി അര്‍ഹിക്കുന്നുണ്ട്. സിനിമ തുടങ്ങുന്നത് മുതല്‍ തീയേറ്ററുകളില്‍ നില്‍ക്കാത്ത കൈയ്യടിയും ആരവങ്ങളും അതിന് ഉദാഹരണമാണ്.
ചെന്നൈയില്‍ കൊലപാതകങ്ങളുടെ ഒരു പരമ്പര അരങ്ങേറുന്നു. ഒരു പോലീസ് ഓഫീസര്‍ ഉള്‍പ്പടെ അതില്‍ കൊല്ലപ്പെടുന്നു. ഇത് അന്വേഷിക്കാന്‍ ഒരു സ്‌പെഷ്യല്‍ അന്വേഷണ സംഘത്തെ പോലീസ് നിയമിക്കുകയും അതിന്റെ തലവനായി അമര്‍ (ഫഹദ്) എന്ന പോലീസ് ഉദ്യോഗസ്ഥന്‍ എത്തുകയാണ്. അയാളുടെ അന്വേഷണം മയക്കുമരുന്ന് കടത്തുകാരന്‍ ആയ സന്താനത്തിലേക്കും (വിജയ് സേതുപതി) കര്‍ണന്‍ അഥവാ വിക്രം (കമല്‍ ഹാസന്‍) എന്നയാളിലേക്കും എത്തുന്നു.
അമറിന്റെ അന്വേഷണം പല സത്യങ്ങളും രഹസ്യങ്ങളിലേക്കും കഥാഗതിയെ വഴിതിരിച്ച് വിടുന്നതോടെയാണ് സിനിമ ചൂടുപിടിക്കുന്നത്. പിന്നീട് പ്രേക്ഷകരെ തീയേറ്റര്‍ അനുഭവത്തിന്റെ പാരമ്യതയിലേക്ക് കൊണ്ടുപോകാന്‍ ചിത്രത്തിന് കഴിയുന്നുണ്ട്. ലോകേഷിന്റെ കാര്‍ത്തി ചിത്രമായ കൈതിയിലെ റെഫെറന്‍സുകളും കൈതി രണ്ടാം ഭാഗത്തിലേക്കുള്ള ചില വാതിലുകളും സംവിധായകന്‍ വിക്രത്തിലൂടെ തുറന്നിടുന്നുണ്ട്.
ആദ്യപകുതിക്ക് ശേഷം കഥയുടെ വേഗം അല്പം കുറയുന്നുണ്ടെങ്കിലും ക്ലൈമാക്‌സിനോട് അടുക്കുന്നത്തോടെ വീണ്ടും രംഗം കൊഴുക്കുന്നുണ്ട്. അനിരുദ്ധിന്റെ അസാമാന്യമായ ബിജിഎം സിനിമയുടെ ഏറ്റവും വല്യ പോസിറ്റീവുകളില്‍ ഒന്നാണ്. സാധാരണ രംഗങ്ങളെ പോലും വേറെ ലെവല്‍ ആക്കാന്‍ കഴിയുന്ന അനിരുദ്ധിന്റെ സംഗീതവും ആക്ടേര്‍സ് ലീഗ് എന്ന് വിശേഷിപ്പിക്കാവുന്ന താരനിരയും ഒത്തുചേരുമ്പോള്‍ ലഭിക്കുന്ന തീയേറ്റര്‍ എക്‌സ്പീരിയന്‍സ് വേറെ തലത്തിലാണ്. ഗിരീഷ് ഗംഗാധരന്റെ മികച്ച ഛായഗ്രഹണവും ചിത്രത്തിന് മുതല്‍ക്കൂട്ടാകുന്നു. അതിഗംഭീര ആക്ഷന്‍ രംഗങ്ങള്‍ ആവേശം സൃഷ്ടിക്കുന്നു.
എല്ലാ തലത്തില്‍ നോക്കിയാലും ഒരു ഇന്‍ ആന്റ് ഔട്ട് മാസ്സ് എന്റെര്‍റ്റൈന്‍ര്‍ തന്നെയാണ് വിക്രം. ഒരു ശതമാനം പോലും ആരാധകരെയും പ്രേക്ഷകരെയും ചിത്രം നിരാശപ്പെടുത്തിയിട്ടില്ല. ഒരു കംപ്ലീറ്റ് മാസ്സ് എന്റെര്‍റ്റൈന്‍ര്‍ പ്രേമിയാണെങ്കില്‍ ധൈര്യമായി ടിക്കറ്റെടുത്തോളൂ. ഈ ചിത്രം ഒരിക്കലും നിങ്ങളെ നിരാശപ്പെടുത്തില്ല.
Vikram Movie Review:
Lokesh Kanagaraj brings together the espionage-filled world of Kamal Haasan’s 1986 film Vikram and his own Kaithi’s action-filled world of drug lordala and cops in Vikram, a predictably plotted action film that is more interested in expanding its universe without really immersing us into it. It holds the mysteries of a spy film and provides the thrills of an action film to some extent, but it doesn’t feel wholly satisfactory and fails to leave us with the adrenaline rush that a film with such ambitions promises.
The film does gets starts off intriguingly, when Karnan (Kamal Haasan), the father of a martyred cop Prapanchan (Kalidas Jayaram) is killed. We learn that there has been a series of such killings with a group of masked men taking responsibility for it and calling it their war against the system. Police chief Jose (Chemban Vinod Jose) brings in a black ops team headed by Amar (Fahadh Faasil), who starts digging into Karnan’s life. The chief suspect is Sandhanam (Vijay Sethupathi), a fearsome drug lord with a large family, who is searching for a shipment of raw material that could make him a kingpin. Meanwhile, Amar is puzzled by the many versions of Karnan. Was he an alcoholic father grieving over the loss of his son, or a womaniser or much more? More importantly, is he dead or alive?
Vikram works best in its first half, when we see Amar and his team trying to make sense of the murders and track down the killers. Even though these portions have very little of Kamal Haasan, we keep sensing his presence, both as the character and as the actor. There are nods to Kamal’s ouvre, from Nayakan to Anbe Sivam, and spotting them offers some minor thrills, especially if you are a Kamal fan. The actor, who is in action star mode here, also gets a whistle-worthy moment, which leads to the interval. And Vijay Sethupathi seems to be taking off from where he left in Master, playing a ruthless villain. In fact, the juxtaposition of the events in this portion recalls a similar setup in Master.
But once the mystery around Karnan is cleared (actually, it is one that’s easy to guess for us, the audience), the narrative becomes rather straight-faced. A small bunch of cops should hold out against an army of gangsters. It’s something that is similar to what we got in Kaithi, but here, it is less effective.
To his credit, Lokesh tries to provide an emotional undercurrent, with a sub-plot involving Karnan and Prapanchan’s baby, but it doesn’t affect us hard enough. And the arcs involving Amar and Sandhanam turn too predictable. Fahadh gets more or less written off while Vijay Sethupathi comes across as trying too hard to make his character feel different from what he did in Master. Narain, as Bejoy, the honest cop from Kaithi, is also given the short shrift. Even the much-publicised cameo by Suriya, which acts as a set-up for the next installment in what’s now being called the Lokesh Kanagaraj Universe, is a tad underwhelming.
The action scenes, while solidly choreographed, never leave us with a rush. There are a couple of cool shots, like a zoom out and zoom in which Karnan and Amar switch places, but after after a point, the stunts leave us unmoved. In fact, in a film filled with action heroes, the biggest mass moment comes in a stunt scene involving a female character. Vikram needed a few more such moments to have been truly memorable.
Vikram is a multi-starrer in the truest sense of the word. Multiple narratives and ensemble casts have been a part of Lokesh Kanagaraj’s films. Kamal Haasan is no stranger to this space as well. The actor has a long line of ensemble films where he has been happy to make room for his fellow actors — whether it’s an intense drama like Virumandi or a comedy like Panchathanthiram. He does it again in Vikram. And this time it’s Fahadh Faasil sharing the glory. Both Fahadh Faasil and Vijay Sethupathi share the narrative and dramatic load. VJS is in his comfort zone with eccentricity but the stilted delivery, however, doesn’t hit the right note all the time. The film uses all its actors well, giving them all memorable moments.
The writing exploits Vikram and Kaithi’s shared universe. The film has enough callback moments to Kaithi not by plot, but by treatment. We have a similar moment to the ‘Jumbalakka’ one in Kaithi. The ‘lifetime’ settlement dialogue makes an appearance as well.
Then, there are the meta moments. Vikram (Kamal Haasan) hands over his grandson to Amar (Fahadh), almost like handing over the mantle to carry the legacy forward. (In an earlier interview, Kamal had said that Fahadh was one of his favorite actors from the current generations.) The film’s emotional core struggles to breathe under the weight of building a franchise. But the surprises keep the curiosity alive. And thankfully, for once, we have female characters who are of actual relevance and significance to the story.
